فقط شده دو کلمه!

فریضه ی واجبی که در احکام مقدس اسلام جزء فروع دین به شمار می رود، و هم اکنون بیشتر برای ما تلقی دو کلمه را می کند تا عملی را!و بی وفایی بعضی از آقایان را...
امر به معروف و نهی از منکر، که یکی از دلایل اصلی قیام امام تشنگان-امام حسین(ع)-بود، هم اکنون در جامعه ی اسلامی ما در چه جایگاه ای قرار دارد؟ چقدر در این زمینه کار تشکیلاتی گسترده ای انجام شده است؟چه ارگان هایی به صورت تخصصی پیرامون امر به معروف و نهی از منکر فعالیت می کنند؟!پاسخ سوال های بالا به طور حتم منفی است، چرا که آقایان فقط از امر به معروف فقط گشت ارشادش را راه انداختند(درست و غلط بودنش را بررسی نمی کنیم)که آن را هم فعلاً‌انجام نمی دهند.

نهی از منکر و امر به معروف بیشتر برایمان شبیه به دو کلمه شده است و چند بنر بدون کیفیت در سطح شهر
بگذریم...
تا چه موقع باید جوانان حزب اللهی این مرزو بوم از دست هنجار شکنان اجتماعی وقبح شکنان فرهنگی رنج ببرند، تا کی باید از بی تدبیری بعضی از آقایان رنج ببرند، تا چه موقع باید جوانان مومن ما این گونه قربانی شوند، و آقایان اتووی کت و شلوارشان هم بهم نخورد، حتماً‌باید در کوچکترین مسئاله ای ولی فقیه به صورت مستقیم وارد عمل شود، یک جای کار را هم تا شماـآقایان- بگیرید لطفاً

مقام معظم رهبری پیرامون این دو کلمه-امر به معروف و نهی از منکر-می فرمایند: که در جامعه ی اسلامی، تکلیف عامه مردم امر به معروف و نهی از منکر با لسان است، اگر کار به برخورد بکشد آن دیگر تکلیف مسئولین است.
هم اکنون خودتان قضاوت کنید، تذکر را که مردم-جوانان مومن و انقلابی-می دهند، و در برخورد فیزیکی هم که معمولاً اراذل و اوباش از خجالت هم ریشان و هم صنفان ما در می آیند، و بعضاً عزیزان-اراذل و اوباش-با پررویی تمام در دادگاه شکایت هم می کنند و از این جالب تر هم صنفان ما در آخر هم محکوم می شوند که به شما چه ربطی داشته است!!!

و توسط بعضی از آقایان به ظاهر حزب اللهی نیز بازخواست می شوند که به شما چه ربطی داشته است(نمونه آخرش، شهید خلیلی)

با تمام این مسائل و معضلاتی که در اجرای این فریضه ی مهم وجود دارد،‌جوان انقلابی ثابت کرده تا پای جان خود نیز پای اعتقادات خود ایستاده است

هرچند امر به معروف و نهی از منکر خود دارای شرایط خاص و ویژه ایی است که اگر یک شخص انقلابی و مومن آن ها را دارا نباشد این وظیفه ی مهم از آن ساقط می شود، برای مثال حاج آقا قرائتی در کتاب امر به معروف و نهی از منکر خود نوشته اند که اگر کسی چراغ قرمز را رد کند حق نهی از منکر به شخص دیگری را در مورد مسائل دینی ندارد.

این دو فریظه ی مهم-امر به معروف و نهی از منکر- قبل از هر چیزی نیاز به خودسازی خود فرد ارشاد کننده- دارد خارج از هر گونه حمایت دولتی.

در ضمن این واجب فراموش شده تنها یک بعد آن تذکر لسانی ست،‌  ابعاد دیگری از این فریظه ی بزرگ و عظیم خودجای بحث و گفتگوی بیشتری دارد که در این جا مجال نیست.