دانشگاه ما هیئت است

کلاس درس مان کمی متفاوت تر است، روی صندلی دیگر نمی نشینیم، نشستن روی زمین را ترجیح می دهیم، آن هم به دلیل حضور زیاد دانشجوی دانشگاه ما-هیئت- نشستن هم کمی سخت و دشوار است، لباس های فرم مان همگی مشکی است شاید یک نقطه ی مشترک با تمام دانشگاه های دنیا همین امر-لباس فرم-باشد.

در کلاس های درس، همه سر ساعت می آیند، نه آنکه استاد راه نمی دهد نه!  بلکه با اندکی دیر کردن دیگر جایی برای نشستن نیست،‌ متقاضی واحدهای این دانشگاه زیاد است شاید یک دلیلش هم این است که حضور در کلاس برای استاد ما بسیار اهمیت دارد و هرکه می آید نیمی از نمره ی قبولی را می گیرد، و محدودیت سنی هم به هیچ عنوان ندارد،‌ در دانشگاه ما جزوه نمی دهند چرا که تمام دانشجویان قبل از ورود به دانشگاه تمام درس را می دانند و فقط برای یادآوری می آیند آن هم با ذوق و اشتیاق...

سیستم دانشگاه ما با تمام دانشگاه های این دنیا بیش از کمی متفاوت تر است، سیستم آموزش دانشگاه ما نمره محور و آزمون محور نیست، و کارت دانشجویی ما همان لباس فرم مان است، چرا که حراست دانشگاه ما، ورود و خروج هیچ کس را کنترل نمی کنند بلکه فقط به پیشوازمان می آیند، جالب تر از آن این است که در دانشگاه ما پرداخت شهریه اجباری نیست بلکه هر که دوست داشت می تواند شهریه دهد هرچقدر که دلش خواست، البته بعداً همین شهریه ای را که داده است در زمان و مکانی دیگر پس خواهد گرفت در بعضی از قسمت های این کلاس بخشی از دروس ارائه شده را  همه هم خوانی می کنند، در دانشگاه ما زن و مرد از هم جدا هستند البته کسی اعتراضی هم نمی کند بلکه از این مساله بسیار خشنود و خرسند هم هستند.

واحد های درسی ارائه شده در این دانشگاه به هیچ عنوان اجباری نیست، بلکه اختیاری هم هست ولی استقبال از دانشگاه ما بسیار زیاد است، البته دانشگاه ما زیر مجموعه ی وزارت علوم و آموزش عالی نیست بلکه مستقیماً زیر نظر رئیس کل اداره می شود  وبیش از هزار سال است که از تاریخ تاسیسش می گذرد،‌ شعبه ی اصلی دانشگاه ما خارج از کشور است که مستقیماً زیر نظر رئیس کل و وزیرش اداره می شود، البته از بین ما نخبه گان را بورسیه می کنند و برای ادامه ی تحصیل یک مدت کوتاهی به آنجا-کربلا- می برند، دانشگاه ما تنها دانشگاهی است که در بورس شدن دانشجویان توسط رئیس کل گزینش می شوند و انتخاب می شوند، هرچند می گویند نقش مادر رئیس کل را هم نمی توان در بورس شدن دانشجویان دانشگاه ما نادیده گرفت،  هیئت مدیره ی دانشگاه ما را اعضای خانواده ی رئیس کل تشکیل می دهند، به طور کلی همه شان حاجت دانشجویان را برطرف می کنند، البته مادر رئیس کل نسبتاً همه کاره است، هرچند همه را باب الحوائج نیز می نامند.

جالب تر از آن اینکه نمره ی قبولی در دانشگاه ما فقط یک چیز است، که بسیار هم سخت و دشوار است، باید پشتوانه اش قوی باشد تا بتواند در امتحان دانشگاه ما قبول شود، و آن هم یک چیز است، اشک است، اشک...

که یک قطره اش را رئیس کل ما  به بهایی بسیار زیاد که قلمم از نگاشتن آن معذور است می خرد، و هرچه بیشتر باشد، بورس شدنش هم تضمین است.

آری دانشگاه ما هیئت است و کلاس درس ما هم روضه، محل نشستن ما هم پای منبر و استاد ما هم رئیس عاشقان، حسین (ع) است،‌ آری شرکت در مراسم هم نصیب هر کسی نمی شود بلکه عاشقان فقط اذن دخول دارند و هرکسی را نمی خرند.

وزیر دانشگاه  ما خود به تنهایی خاری است در چشم تمام فتنه گران عالم از یزدیان گرفته تا اوباماییان، وزیر دانشگاه ما در اثبات ولایی بودنش همین بس که اعضای بدنش را برای امامش هبه کرده است، و ضد فتنه بودنش را آنگونه تایید می کند و چه وزیری سر تر از ابوالفضل العباس  که شرافت و مردانگی پیش پایش هیچ است و هیچ...

مادر رئیس کل مان به طوری همه کاره است، هرچه او بخواهد می شود،‌ چرا که صاحب اصلی آن دستگاه اوست و در گزینش دانشجویان برای بورس شدن بی تاثیر نیست، مادر رئیس کل بر گردن ما هم حق مادری دارد، مادرمان فاطمه که هرچه داریم ز اوست، چه بگویم...

آری در بین هم دانشگاهیان-هم هیئت یان-ما عاشقان را بورسیه کربلا می کنند،‌ و فقط دل شکسته گان را ممتاز اعلام می کنند.

دانشجویان ما در دنیا نظیر ندارند چرا که عاقلانه می اندیشند و عاشقانه عمل می کنند، بسیاری از معاندین قصد در انحراف و تصرف این دانشگاه را دارند، اما تیرشان به خطا و نیت های پلیدشان باطل می گردد چرا که سر درب دانشگاه ما نوشته اند فان حزب الله هم الغالبون...

و چه زیبا فارغ التحصیل می شوند دانشجویان دانشگاه ما

وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ

منبع عکس: سایت هیئت ثارالله رشت

همین مطلب در پایگاه خبری-تحلیلی پیک دانشجو

همین مطلب در مرجع وبلاگ نویسان گیلانی