اقتصاد،فرهنگ، تحریم، موسیقی، باید همه را باهم جمع کرد و با هم نواخت. رقاصان خود صدا را می شنوند و نزدیک می شوند، دیگر نیازی به کار فرهنگی نیست، نیازی به فیلترینگ نیست، نیازی به اقتصاد مقاومتی نیست، تحریم ها را هم که شکسته ایم، کافی ست فقط شما بنوازید و رقاصان برقصند.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُونُواْ قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاء لِلّهِ وَلَوْ عَلَى أَنفُسِکُمْ أَوِ الْوَالِدَیْنِ وَالأَقْرَبِینَ إِن یَکُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقَیرًا فَاللّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلاَ تَتَّبِعُواْ الْهَوَى أَن تَعْدِلُواْ وَإِن تَلْوُواْ أَوْ تُعْرِضُواْ فَإِنَّ اللّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا
ای کسانى که ایمان آورده اید پیوسته به عدالت قیام کنید!همواره و همیشه قیام به عدالت کنید.برای خدا گواهی دهید، اگر به زیان شما، یا پدر و مادر و نزدیکانتان بوده باشد!(چرا که) اگر او [کسی که گواهی شما به زیان اوست] غنی یا فقیر باشد، خداوند سزاوار تر است که از آنان حمایت کند.بنابراین، از هوا و هوس پیروی نکنید؛ که منحرف خواهید شد. و اگر حق را تحریف کنید، و یا از اظهار نظر آن اعراض نمایید، خداوند به آنچه انجام می دهید، آگاه است. /نساء 135
رشوه و یا به
تعبیری حق الزحمه در فرهنگ لغت ارگان ها و سازمان های دولتی و غیر دولتی ما به
معنای گرفتن حقی از ارباب رجوع که مایه افتخار و مباهات هم است-معنی می دهد، که
متاسفانه رشوه و یا همان حق الزحمه امروزه
یکی از آیتم های معمول و متداول در بروکراسی اداری ما می باشد.
د
این صدای آژیر قرمز است، صدای آژیری که هروز بلند تر از دیروز، گویا کسی نمی شنود، یا اینکه خود را به نشنیدن می زند، دزد آمده و در حال غارت می باشد، همه می بینند ولی هیچ کس با این دزد آشکار کاری ندارد.
احتمالاً همه ی شما در جمع هایی بوده اید که در آن از مسائل اقتصادی کشور تا مسائل سیاسی-فرهنگی-اجتماعی- اعتقادی -سیاست خارجه-مسکن-پوشاک-دفاع مقدس-مسائل نظامی-ورزش کشور-و هزاران مسائل دیگر بحث و گفت و گو می شود و عمدتاً هم فقط نیمه ی خالی لیوان دیده می شود، این گونه نشست ها که چکیده ی آن در تاکسی ها اتفاق می افتد به گونه ای پیرامون همه ی مسائل بحث می شود و عمدتاً هم خود را، علامه ی دهر می دانند.
شاید این جمله را بسیار شنیده اید،اتکا به داخل،نگاه به ظرفیت درونی کشور،بارها و بارها این جمله را از دهان مبارک حضرت آقا شنیده ایم،بعضاً حتی با فریاد هم شنیده ایم،ولی کو گوش شنوا؟!انگار یک گوش را درب کرده اند،یکی دیگر را هم دروازه!
ظرفیت درونی کشور چیست؟!کجاست؟!اتکا به داخل یعنی چه؟!
در تمام مسائل باید به درون کشور نگاه کرد،از مسائل اقتصادی بگیرید تا نظامی و اجتماعی و فرهنگی و الی آخر.
این ظرفیت درونی چیست که بعضاً حضرت آقا در تمام سخنرانیانش در دیدار با انواع گوناگون اقشار ملت این را مطرح می کنند،انگار حضرت آقا ظرفیت درونی را به اقتصاد محدود نمی دانند.
استفاده از ظرفیت درونی خود می تواند نقطه ی پرتاپی باشد برای کشور،ولی انگار کسی صحبت آقا را نمی شنود،مثل خطر کاهش جمعیت،مانند شبیخون فرهنگی،و همچنین اقتصاد مقاومتی،که ثمره اش فقط شده گذاشتن سیمینارهای رنگارنگ با بودجه های کلان.
جوان!
هرچه فکر کردیم دیدیم که یکی از ابزار مهم هر کشور نیروی انسانی است،آن هم از نوع جوانش،دیدیم جوان خود یکی از ستون های ظرفیت درونی است،واقعاً فی الحال در کشور ما چقدر به جوانان میدان داده می شود؟!چقدر به نیروی جوان اطمینان می شود؟!چند در صد از مسئولین تاثیر گذار در مسائل کلان کشور جوان هستند؟!فکر کنم جواب همه ی این سوال ها منفی است!شاید هم وجود داشته باشد ولی بسیار کم است!
جوانان کشور ما امتحانشان را پس داده اند،خیلی قشنگ هم پس داده اند،دفاع مقدس را عرض می کنم،واقعاً آنها مگر جوان نبودند،از مریخ هم که نیامده بودند،فرزندان همین آب و خاک بودند،چه خوب درخشیدند،تمام دنیا را متحیر کردند،ولی انگار بازهم ترسی وجود دارد عظیم، که به جوان اطمینان بشود ؟یا نشود؟! و بالاخره هم نمی شود.
فرماندهان گردان،فرماندهان تیپ،فرماندهان لشکر،زمان دفاع مقدس میانگین سن شان چند سال بود؟!فکر کنم زیر 25-26 سال بود.
تئورسیون های جنگ ما همین جوان ها بودند،صف اول در خاک ریز نبرد و بعضاً فعالیت های عمرانی هم همین جوانان بودند(البته از همه ی سنین در جنگ حضور داشتند)تاثیر گذاران مسائل نظامی ما هم همین جوان ها بودند!
شهید حسن باقری،شعید مهدی زین الدین،شهیدوزوایی،شهید کاوه و هزاران شهید دیگر،که در زمان بحران به داد کشور رسیدند.
این ها مگر جوان نبودند؟!
فرماندهان کنونی نیروهای مسلح و بعضاً مسئولین کشوری ما که در جنگ مسئولیت داشتند،آیا سن شان بیشتر از سی سال بود؟!
نیروی جوانی در تحقق اتکا به ظرفیت داخل کشور بسیار می تواند موثر باشد،ولی انگار هیچ انگیزه ایی نیست تا از این ظرفیت عظیم استفاده شود،انگار بعضی از آقایان نمی خواهند قبول کنند،که باید به جوان میدان داده شود، رهبر معظم انقلاب در مورد جوانان می فرماید(جوان،تعیین کننده است،تحول آفرین است،موتور پیشرفت است،شکافنده ی بن بست هاست،نیروی جوانی این است.)
کابینه ی دولت که خود سرچشمه ای است از مسئولین کشور،چند درصد جوان هستند،درصد که هیچ،اصلا پیدا نیست،حالا از وزارتخانه ها بگیرید و سلسله مراتبی بیایید پایین،خوب مشخص است.
طبق فرمایشات مقام معظم رهبری برای برون رفت از مشکلات کشور روحیه ی بسیجی را حلال مسائل بر شمردند.(دیدار با شورای شهر تهران81/12/19)
حال،روحیه ی بسیجی،که توامان با روحیه ی جهادی است،انرژی می خواهد،دو چندان،که این نیرو در گرو جوان بودن است.
به جوانان اطمینان کنید،میدان دهید،یک خرده هم که شده از میزهای ریاست و مقام فاصله بگیرید،کشور بیشتر به نیروی متخصص جوان نیازمند است .
بیش از یک دهه است که زندگی در میان ما ایرانیان تغییرات اساسی کرده است،انگار که، مدرنیته بر قسمت عظیمی از ملت ما تاثیرات منفی را به بار گذاشته است که ناگهان رهبر معظم انقلاب از سبک زندگی اسلامی یاد می کنند،باید به مساله ی سبک زندگی اهمیت بسیاری داد هرچند، اگر به معنویت هم اعتقاد نداشته باشیم ولی برای زندگی راحت و برخورداری از امنیت روانی و اخلاقی باز پرداختن به سبک زندگی اسلامی بسیار حائز اهمیت است.البته سبک زندگی ما به گونه ای تقلیدی تمام عیار از ((لایف استایل)) غرب شده است،البته این به خودی خود صورت نگرفته بلکه دشمن با ترفندهای بسیار، کار کرده است،و ما هم گرفتار آن شده ایم. «سبک زندگی» یا همان «لایف استایل» گرچه هردو در کلی‌ترین حالت اشاره به «الگو و شیوه‌ی زندگی» کردن میکنند«اما سبک زندگی در گفتمان رهبر معظم انقلاب » و «لایف استایل در نظریه‌ی اجتماعی معاصر غرب» بازمی‌گردد. البته با این تفاوت که سبک زندگی در نظر رهبر معظم انقلاب ما در ابتدای راه است ولی لایف استایل غربی ها در پایان راه خود است زیرا آنها تمام راه های رسیدن به بهشت زمینی از قبیل لذت جنسی،تن آسایی،بی بند و باری،ثروتمندی،وتمام لذت های زمینی را امتحان کرده اند و به بن بست خورده اند.
امروزه استعمار واقعی قدرتها،سلطه ی فرهنگی است ،یعنی اگر کشوری بتواند آداب و رسوم،عادات،سبک زندگی کردن،وبعضاً در مرحله ی بالاتر زبان و خط خویش را در ملتی نفوذ دهد،بر آن ملت مسلط حقیقی است.باید با نقشه ی راه رهبر معظم انقلاب از این فرهنگ مسموم غربی جان بِدَرْ بریم. ولی متاسفانه بعضی از مسولین ما صرفاً سبک زندگی را به خوردن آشامیدن و لباس پوشیدن معنی میکنند، در حالی که حضرت آقا سبک زندگی اسلامی را به عنوان «بخش حقیقی و اصلی تمدن نوین اسلامی»برشمردند به عبارت دیگر حضرت آقا دین اسلام را نه تنها در افق کشور بلکه در دید جهانی میبینند.
هم اکنون چه باید کرد؟از کجا باید شروع کرد؟الگو کیست؟چیست؟چگونه باید رفتارهایی که شبانه ـ روز در زندگی انجام می دهیم، تغییر دهیم؟
1-ابتدا از قرآن مجید شروع می کنیم سبک زندگی را باید منطبق با قرآن قرار داد،خداوند بعضا در قرآن کریم مسائل بسیار مهمی را پیرامون زندگی سالم مطرح کرده اند، متاسفانه در بیشتر اوقات در کشور ما از قرآن برای سبک مردن استفاده میکنند،به زبان ساده تر بیشتر در طاقچه خانه هایمان در حال خاک خوردن است وبعد از مردن،فقط مردم کوچه و بازار صوتش را میشنوند.
2-سیره معصومین و انبیا نیز میتواند یکی دیگر از الگوهای زندگی کردن باشد،خوشبختانه کتاب های بسیار معتبری هم وجود دارد که از شیوه ی عطر زدن رسول الله تا شیوه چگونه راه رفتن و غذا خوردن و غیره...انبیا و معصومین وجود دارد.
3-الگلوی بعدی نیز میتواند شهدا و بعضی از این علمای ما باشند،که راه رسیدن به معشوق حقیقی را بعضا یک شبه طی کردند،آن هایی که ذره- ذره زندگی شان بوی خدا رامیدهد و فقط برای رضای خداوند قدم بر میدارند،زندگی آنها نمونه ی کوچکی از زندگی انبیا و معصومین ماست،با این تفاوت که فقط در زمان معاصر ما این تجربه ی گرانقدر را بدست آورده اند.
نزدیک به یک دهه است که رشد پدیده بدحجابى، در سینماى ایران و بعضاً تلوزیون به شکل محسوس سرعت گرفته است. میخواهیم نگاهی داشته باشیم به بازیگران سینما و تلوزیون،آقا و خانمش فرقی نمی کند،انگار هر کس را که از خیابان رد میشود او
را میگیرند و بازیگرَشْ میکنند،کافی است که یک مقداری هم از نعمت زیبایی برخوردار
باشد، دیگر تمام است،برای اثبات این مدعا همین بس که درگوگل سرچی بکنید
بازیگران ایرانی چه زن و چه آقا هم
در سینما وهم درتلوزیون،چه عکس هایی؟چه فیلم هایی؟قابل گفتن نیست به قول عادل
فردوسی پور فرامنشوریست،نمیدانیم مشکل از کجاست،کسانی که نظام اسلامی برای آنها
هزینه میکند،به شهرت،و ثروت کلانی دست پیدا می کنند،نان می خورند وبعضا نمکدان هم می شکنند.و یا با شهرتی که
بدست می آورند نظام را هم تهدید میکنند،چه بسیاری از آنها پناهندگی گرفتند،این ها
همه درد است،تا اعتراض هم میکنیم بعضی از مسولین ژست روشن فکرانه به خود میگیرند،که هنر یعنی همین ،این اعمال در دنیای مدرنیته طبیعی است،
در مقدمه باید عرض کنیم که سعی داریم در این مصاحبه تاثیرات دانشگاه بر جامعه ی اسلامی را از نگاه امام خمینی به صورت اجمالی مورد بحث قرار دهیم، واقعا دانشگاه تا چه اندازه میتواند بر یک جامعه تاثیر گذار باشد،آیا اصلا می توان دانشگاه را یک ابزار برای پیشبرد اهداف یک جامعه و یا یک کشور در نظر گرفت،حال باید ببینیم که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی رحمة الله علیه چه دیدگاهی در مورد دانشگاه دارند، حال میخواهیم بدون درنگ برویم سر وقت مصاحبه،اولین سوال را از امام(ره) اینگونه پرسیدم:
این دانشگاه چیست که ما در آن مشغول وقت گذراندن هستیم؟
فرمودند:«دانشگاه مبدا همه ی تحولات است»سکوت کردم،کمی هم فکر...
باز پرسیدم:یا امام!معنی این جمله که فرمودید یعنی چه؟
فرمودند:یعنی«مقدرات این مملکت دست این دانشگاهی هاست»باز کمی فکر کردم.....
دوباره پرسیدم یعنی چه؟
فرمودند:یعنی اگر «دانشگاه را،ما سست بگیریم و از دست برود،همه چیزمان از دستمان رفته است»باز تاملی کردم....
و پرسیدم:واقعا بی توجهی نسبت به دانشگاه آنقدر عواقبش سنگین است؟
فرمودند«امیدوارم احساس کرده باشید همه ی درد های ایران از دانشگاه شروع شده است»اما!!!بی درنگ پرسیدم اما چه؟
یا امام!فرمودند«دانشگاه یک کشور اگر اصلاح شود،آن کشور اصلاح می شود»خواهش کردم میشود توضیح بیشتری بدهید؟
فرمودند«دانشگاه خوب یک ملت را سعادتمند می کند و دانشگاه غیر اسلامی ،دانشگاه بد،یک ملت را عقب می اندازد»
باز با کمی درنگ و تامل پرسیدم :یا امام حال باید چه کرد؟فرمودند«باید قبل از هر چیز دانشگاه اسلامی باشد.برای اینکه کشور هرچه صدمه خورده است از کسانی بوده که اسلام را نمی شناختند»پس«باید این مسئله را دنبال کنیم که دانشگاه اسلامی شود تا برای کشور ما مفید گردد»
سوال بعدی را از امام پرسیدم،یا امام!منظور شما از اسلامی و دانشگاه اسلامی چیست؟
امام که گویی لحظه شماری می کردند برای رسیدن من دانشجو به این سوال با لبخندی بسیار ملایم فرمودند«معنی اسلامی شدن دانشگاه این است که استقلال پیدا کند و خودش را از غرب جدا کندو خودش را از وابستگی به شرق جدا کند و یک مملکت مستقل،یک دانشگاه مستقل،یک فرهنگ مستقل داشته باشیم-باید دانشگاه بیدار شود.باید از همین دبستان تا آخر از این افکار غرب زده تهی بشوند»
آری از دیدگاه امام خمینی دانشگاه میتواند یک جامعه را به راه سعادت و یا شقاوت بکشاند،آری از بیانات بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران اهمیت دانشگاه و دانشجو کاملا پیداست،آری !امام فرمودند که دانشگاه مبداء همه ی تحولات است چقدر این جمله ی امام را شنیده ایم و چقدر به اسلامی شدن دانشگاه کمک کردیم و متاسفیم از اینکه بعضی از مسئولین ذیربط از اوایل انقلاب تا کنون چقدر دغدغه امام را معیار و محور فعالیتشان در دانشگاه قرار دادند،از اسلامی شدن دانشگاه فقط لفظ اسلامی بودن به یدک کشیده میشود.
دانشگاه مان بازیچه سیاسیون شده است و هر طرف که میخواهند میکشند.
مسولین محترم !،با بخشنامه های رنگارنگ کاری از پیش نمیرود،آستین ها را باید بالا زد،کار باید کرد بیخود نیست که امام میفرماید «اگر دانشگاه اصلاح شود،آن کشور اصلاح می شود »
فکر کنم فقط همین جمله از امام کافی باشد، ولی کو گوش شنوا؟!
از این به بعد درد دلمان با دانشجویان انقلابی است،یک مقدار هم شما پاخیزید،فکر نکنید که همه ی کارها را باید مسولین درست کنند،نه خیر به هیچ وجه من الوجوع اینطور نیست به بیانات حضرت امام بیشتر دقت کنید،شما هایی که درد دین دارید، شما هایی که دغدغه انقلاب و ولایت دارید،به پاخیزید،هرچند کمی دیر شده است ولی باید کاری کرد،باید برنامه ریزی کرد،میگوند هر موقع جلوی ضرر را بگیرید سود کرده اید،هرکاری میتوانید برای اسلامی شدن دانشگاه انجام بدهید،دریغ نکنید،نگویید که به من چه!حواستان جمع باشد،که خون چند هزار شهید ریخته شده است که شما به راحتی در دانشگاه مورد دلخواهتان تحصیل کنید،حواستان دوباره جمع باشد که قیامت شهدا از ما سوال میکنند که بعد از ما شما چه کردید،و چه میخواهیم پاسخشان را بدهیم.
حرف آخرمان نیز با بعضی از این آقایان مسؤل است،نمیگوییم که برای اسلامی شدن دانشگاه کاری نشده،کار، بسیار شده است ولی کافی نیست،باید خیلی بیشتر سعی کرد وشبانه روز کار کرد این را هم در نظر داشته باشید که هدفتان قربة الی الله باشد،نه چیز دیگر، وگرنه عاقبتش بخیر نمیشود.
