تَوَهُم نفوذ!؟

نفوذ کلمه‌ای که چند مدتی‌ است‌ در‌ محافل سیاسی و غیر سیاسی دهان به دهان  می‌شود و به گونه‌ای فضای کلان جامعه را بعد از مذاکرات هسته‌ای مشغول به خود نموده است.

حال آیا نفوذ یک توهم است؟

در پاسخ به این سوال باید اشاره کنیم که نفوذ محدود به چند سال اخیر که بارها از سوی حاکمان نظام اسلامی مورد تذکر واقع شده نیست، بلکه حداقل طی 200 سال اخیر کشور ایران متحمل ضررهای از جنس نفوذ شده است. از سال 1800 میلادی انگلیسی‌ها به دستگاه سیاسی کشورمان وارد شدند و دخالت کردند و نفوذ کردند و کشور را از لحاظ سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی به تاراج بردند، شاید این سوال در ذهن‌ها تداعی شود که چگونه می‌شود از لحاظ سیاسی و فرهنگی یک کشور را مورد چپاول قرار داد؟ در سطح تحلیل کلان، غارت و چپاول توسط مستکبرین صرفاً محدود به مسائل اقتصادی نمی شود چرا که هدف کشورها برای نفوذ وسیع‌تر از مسائل اقتصادی ست، و اما نفوذ سیاسی و فرهنگی که به صورتی کاملاً نرم و جریانی و به صورت گسترده جهت تغییر آرمان‌ها ، باورها ، نگاه‌ها  و همچنین تغییر سبک زندگی مردم را شامل می‌شود.

نفوذی که گاه بصورت فردی است و با رخنه یک فرد به یک دستگاه و یک نهاد روی می دهد که بارها در تاریخ ایران عزیز مان مشهود است و گاه بصورت جریانی و گسترده جهت خلل در باورها و اعتقادات و نهاد‌های مهم تصمیم گیرنده و تصمیم ساز جهت تامین اهداف ظالمانه می‌باشد.

نمونه‌های زیادی از نفوذ قدرت‌های بزرگ و مستکبر در تاریخ موجود است که با مطالعه این تهاجم نرم می‌توان به برنامه‌های نفوذ آنها پی برد. ازجمله، اتحاد جماهیر شوری که توسط نفوذ سیاسی و بخصوص فرهنگی غرب از درون نابود شد و با یک برنامه ریزی منسجم، دستگاه های تصمیم گیرنده اقتصادی و سیاسی شوروی را مورد نفوذ و تهاجم نرم قرار دادند و با تغییر نگرش و باور در مردم شوروی توسط رسانه‌های جمعی هدف نفوذ را کامل و تکمیل کردند که در نهایت منجر به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی از داخل گردید.

نمونه هایی از نفوذ و ارتباط با بیگانه در تاریخ انقلاب اسلامی خودمان نیز وجود دارد. در اوایل انقلاب، ارتباط اعضای نهضت آزادی با سازمان سیا به گونه‌ای که «مارک گازیوروسکی»، محقق آمریکایی در مقاله‌ای که در سال 2012 در مجله «میدل ایست ژورنال» منتشر ساخت، به  یکی از این دیدارها اشاره می‌کند که در مهرماه 1358 در تهران میان «ابراهیم یزدی» و «عباس امیرانتظام» و دو تن از مأمورین سازمان سیا به نام‌های «جورج کیو» و «ران اسمیت» برگزار شده است که پروژه نفوذ را در ابتدای نظام اسلامی ایران کلید زدند که در نهایت با هوشمندی حضرت امام و تسخیر جاسوس خانه آمریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام این تهاجم خاموش، در نطفه خفه شد؛ هرچند که دنباله های این «نهضت خیانت و وابستگی» هنوز مشغول به فعالیت هستند.

 به راستی، نفوذ نه تنها توهم نیست بلکه یک واقعیت تاریخی است که از دیرباز بوده و تا کنون نیز ادامه دارد و صرفاً ایران را مورد تهدید قرار نداده، بلکه هرجا که منافع‌ای برای دیگر دولت‌ها باشد ، دول های مستکبر را برآن می دارد تا از نفوذ استفاده کنند.

در بیشتر مواقع، عمدتاً آماج نفوذ آنگونه که با مطالعه نفوذ در شوروی و چین و ژاپن و رومانی و حتی ایران هم به چشم می‌خورد، نخبه گان ، افراد موثر و تصمیم گیر یا تصمیم ساز را شامل می‌شود که با یک برنامه ریزی گسترده توسط اندیشکده‌های غربی با همکاری دستگاه های اطلاعاتی شان سعی در تغییر سیاست‌های اصلی کشور ها را دنبال می کنند که تلاش می‌شود با روی کار آمدن افرادی نخبه که خود را متعهد به غرب و آمریکا می‌دانند تکمیل ‌شود.

می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که با تکیه بر ظرفیت داخل و نیروی جوان متعهد و متخصص و جلوگیری از تفرقه با استحکام بخشیدن به وحدت ملی آحاد جامعه و تقویت روحه دینی –انقلابی مردم، می شود سدّی مستحکم در برابر نفوذ همه جانبه فکری، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی دشمن ایجاد نمود.